Arytmia serca, czyli zaburzenie rytmu serca, może być objawem różnego rodzaju chorób. Od chorób samego układu krążenia, poprzez miażdżycę do nadczynności tarczycy. Gdy serce zaczyna bić za szybko lub bije zbyt wolno, bez żadnej zauważalnej przez nas przyczyny, jest to sygnał, że należy udać się do lekarza. Arytmia serca – leczenie oraz objawy.
Arytmia serca jest zaburzeniem jego rytmu, co powoduje przyspieszenie lub spowolnienie jego rytmu. U zdrowego, dorosłego człowieka serce bije w granicach 70 – 75 uderzeń na minutę. W przypadku wysiłku fizycznego, w sytuacji stresu lub w czasie choroby może ono bić szybciej. Należy pamiętać, że także palenie papierosów czy spożywanie alkoholu może spowodować przyspieszenie pracy serca. Natomiast u osób uprawiających sport, zwłaszcza zawodowo, często spotykane jest obniżenie rytmu pracy serca.
Arytmie serca można podzielić na dwa rodzaje: tachykardię (powyżej 100 uderzeń serca na minutę) oraz bradykardię (poniżej 50 uderzeń serca na minutę). Tachykardia, nazywana też częstoskurczem, nie zawsze jest spowodowana chorobą. Do przyspieszenia rytmu serca mogą doprowadzić także silne emocje lub wysiłek fizyczny. Jednak, gdy serce przyspiesza nagle, a dodatkowo pojawiają się nawracające objawy takie jak: uczucie ucisku w okolicy mostka, omdlenia, osłabienie, duszności lub uczucie kołatania serca, może to oznaczać, że arytmia jest objawem choroby. Objawów takich nie należy lekceważyć, ponieważ bez wprowadzenia odpowiedniego leczenia tachykardia może spowodować poważne powikłania i doprowadzić do udaru czy zapaści, które bezpośrednio zagrażają życiu. Tachykardię można podzielić na tachykardię zatokową (tętno powyżej 100 uderzeń na minutę, jedynym odchyleniem od normy jest przyspieszenie rytmu serca), częstoskurcz nadkomorowy (tętno powyżej 100 uderzeń na minutę, przyspieszony rytm serca pochodzi z przedsionków lub węzła przedsionkowo – komorowego), migotanie przedsionków (nieskoordynowane pobudzenie przedsionków, jedno z najczęstszych zaburzeń rytmu serca), trzepotanie przedsionków (szybki, uporządkowany rytm serca o częstotliwości 250 – 350 uderzeń na minutę), częstoskurcz komorowy (przyspieszona, nieprawidłowa czynność skurczowa serca), tachykardię węzłową i zespół posturalnej tachykardii ortostatycznej.
Tachykardię można leczyć farmakologicznie lub, w poważnych przypadkach, operacyjnie. Leczenie operacyjne polega na wszczepieniu kardiowertera – defibrylatora, który monitoruje pracę serca i w przypadku wystąpienia tachykardii automatycznie ją przerywa.
Bradykardia, czyli spowolnienie pracy serca, występuje najczęściej u sportowców i osób z wagotonią. Może być ona spowodowana także działaniem niektórych leków, zaburzeniem przewodnictwa lub zaburzeniem powstawania bodźca w układzie bodźcotwórczym. Najczęstszymi objawami bradykardii są: uczucie zmęczenia, omdlenia lub krótkotrwałe utraty przytomności, zawroty głowy, mroczki przed oczami. Podobnie jak w przypadku tachykardii, w leczeniu bradykardii stosuje się leczenie farmakologiczne. W przypadku, gdy okazuje się ono nieskuteczne lub przyczyna bradykardii jest nieodwracalna wymagana jest operacja wszczepienia rozrusznika serca.
