Koniec dwudziestego i początek dwudziestego pierwszego wieku był z całą pewnością trudnym okresem na całym świecie i dla wielu ludzi upłynął on pod znakiem strachu przed terrorystami. Apogeum zbiorowej paniki i histerii miało miejsce, jak każdy na pewno doskonale wie, po zamachach terrorystycznych, które miały miejsce jedenastego września dwutysięcznego pierwszego roku w Stanach Zjednoczonych. Po tych tragicznych wydarzeniach, amerykański rząd, przy wsparciu wielu innych armii, głównie wchodzących w skład NATO, wypowiedział wojnę terroryzmowi. Pierwszym tego efektem było rozpoczęcie działań zbrojnych w Afganistanie, potem zaś w Iraku. Ten drugi konflikt za główny cel miał pojmanie i osądzenie Saddama Husajna, prezydenta i dyktatora Iraku, który był przez amerykański rząd oskarżany o wspierania terrorystów, a także posiadanie broni masowego rażenia i zbrodnie przeciwko ludzkości, takie jak na przykład pogrom mniejszości narodowej zamieszkującej jego kraj – Kurdów. Wojna ta została później nazwana II wojną w Zatoce Perskiej.
