Dyfuzja to ciekawe zjawisko, które można zaobserwować w przyrodzie, jeśli wie się gdzie go szukać i jakie są jego widoczne objawy.
Czy chcesz się dowiedzieć co to dyfuzja?
Dyfuzja jest omawiana w szkole na lekcjach chemii albo fizyki, a często na tym i na tym przedmiocie. Dyfuzją nazywamy takie zjawisko, kiedy cząsteczki (na przykład jakiegoś gazu, ale też cieczy) albo energia samorzutnie, to znaczy bez żadnego dodatkowego czynnika czy „mocy”, rozprzestrzeniają się w swoim otoczeniu. Otoczenie to, nazywane też ośrodkiem, musi mieć niezerową temperaturę. I zero tutaj nie oznacza, że jest zero stopni w skali Celsjusza, ale Kelvina. Jaka to różnica? Zero stopni Celsjusza to temperatura, w której zamarza woda. Jeśli ubierzesz kurtkę, to nie będzie Ci nawet zimno. Za to zero stopni Kelvina to najmroźniejszy z mrozów jaki tylko może być. To tak niska temperatura, że cząsteczki się zatrzymują. Nie mogą się ruszać z zimna! Dlatego, żeby zachodziła dyfuzja, w otoczeniu musi być chociaż trochę cieplej. To otoczenie może być gazem, cieczą, a nawet ciałem stałym. Dlaczego w ogóle zachodzi dyfuzja? Cząsteczki, jeśli nie są zatrzymane, nieustannie się poruszają. Tak jakbyś rozsypał olbrzymi kosz malutkich piłeczek. Będą się turlać i się o siebie obijać. Tak obijając się o siebie cząsteczki przemieszczają się z miejsca na miejsce. W końcu zaczynają się rozpraszać i zajmować całe dostępne miejsce – to tak, jakby rozsypane piłeczki zajęły cały pokój. Na szczęście, żeby przekonać się jak działa dyfuzja nie musisz mieć piłek i bałaganić w pokoju. Wystarczy, że w jednym kącie napsikasz dezodorantem albo odświeżaczem powietrza, a potem pójdzie w inny kąt. Po pewnym czasie poczujesz zapach, który wypuściłeś gdzie indziej. Cząsteczki zapachu dzięki dyfuzji dotarły aż do Ciebie. Chyba, że masz w pokoju zero Kelvinów, wówczas zapach się nie rozejdzie.
