Zgodnie z obowiązującym od niedawna prawem w okresie czasu od 1 listopada do 31 marca trwa okres ochronny dla lokatorów i w tym czasie nie można dokonać eksmisji osób do pomieszczeń tymczasowych, możliwe są tylko eksmisje do określonych lokali zastępczych i socjalnych, rozwiązanie takie w swych założeniach miało chronić lokatorów przed eksmisją na bruk. Jednak przepisy określające pomieszczenia tymczasowe są nieprecyzyjne, co pozwala w praktyce na eksmisję lokatorów do pomieszczeń o bardzo złych warunkach. W związku z tym zdarzają się przypadki, gdy dochodzi do nadużycia prawa przez lokalne władze. Według kodeksu postępowania cywilnego pomieszczenie tymczasowe powinno być lokalem nadającym się do zamieszkania, zapewniającym minimum 5 metrów kwadratowych powierzchni mieszkalnej na każdą eksmitowaną osobę oraz powinno znajdować się w tej samej miejscowości lub też w pobliżu, jeżeli zamieszkanie tam nie pogorszy w sposób znaczny warunków życia osób tam przekwaterowanych. W dniu 4 listopada 2010 roku Trybunał Konstytucyjny uznał konieczność zapewnienia dla eksmitowanych lokatorów pomieszczeń tymczasowych za niezgodne z konstytucją, co w praktyce oznacza jednak eksmisję na bruk. Lokator eksmitowany do pomieszczenia tymczasowego w świetle prawa może tam przebywać jedynie przez kilka miesięcy.
