Stomia nie znaczy końca aktywności życiowej. Stomię rozpoczyna się, jak w rezultacie zmian patologicznych, np. nowotworu, potrzebne jest usunięcie fragmentu jelita cienkiego, grubego, odbytu lub stronie układu moczowego. Jeśli przestrzegasz podstawowych zasad, również z przetoką możesz, jak dawniej, cieszyć się życiem. Jak wygląda naturalne bycie ze stomią?
Osób, u których wyłoniono stomię (tak to się fachowo określa), jest na świecie prawie milion. Rozwój chorób cywilizacyjnych sprawia, że będzie ich coraz więcej. W Polsce obecnie jest ze stomią blisko 20 tys. chorych. Część z nich to osoby po 50. roku życia. Nasza niewiedza na ten kłopot wynika głównie z faktu, że ludzie wstydzą się stomii. Jest ona dla nich źródłem lęku, a jeśli chociażby uczą się z nią być, ukrywają to. Wtajemniczeni są tylko specjaliści, pielęgniarki i najbliższa rodzina. Mnóstwo osób, nie będąc odpowiedniej wiedzy i fachowej pomocy, ogranicza kontakty towarzyskie, rezygnuje z podróży, hobby czy pracy. Zupełnie niepotrzebnie.
Stomia – co to takiego?
Stomia (z gr. stoma – usta, otwarcie lub otwór) to nowe ujście dla artykułów przemiany materii. Rozpoczyna się ją, jak w rezultacie zmian patologicznych, np. nowotworu, potrzebne jest usunięcie fragmentu jelita cienkiego, grubego, odbytu lub stronie układu moczowego. Podczas operacji na powierzchni brzucha składa się specjalny zbiornik na treść jelitową (kał) lub mocz.
Bardzo powszechna jest kolostomia, zwana także odbytem brzusznym. Powstaje po usunięciu większości jelita grubego. Pozostałą jego część wiąże się z przednią ścianą jamy brzusznej, po lewej lub po swej stronie. Przez kolostomię jest wydalany stolec.
Przez ileostomię jest wydalana treść jelita cienkiego. Z powierzchnią brzucha składa się w tym przypadku końcowy odcinek jelita cienkiego.
Urostomia, zwana ureterostomią, polega na połączeniu moczowodów ze ścianą jamy brzusznej, aby umożliwić odpływ moczu. Jest wykonywana tylko u 10 proc. chorych.
W rezultacie utworzenia stomii zmniejsza się zdolność magazynowania w systemie moczu i treści jelitowej. Ich wydalanie jest niekontrolowane. Właśnie więc, po wyłonieniu przetoki, należy mieć z tzw. sprzętu stomijnego, czyli woreczków na odchody przyklejanych z zewnątrz do brzucha.
Stomia – rodzaje sprzętu
Stomia nie winna w żaden sposób ograniczać chorego. Więc ważne jest, żeby sprzęt był idealnie dobrany. Czasem jego wybór jest kilka miesięcy, a nie jest to czas stracony. Sprzęt ma dawać odczucie komfortu i bezpieczeństwa, a to pragnie być bardzo szczelny, nie może powodować podrażnień, a nawet winien pielęgnować skórę wokół przetoki.
Sprzęt dwuczęściowy składa się z płytki przyklejanej na skórę i dopinanego do niej worka. Płytka utrzymuje się na skórze kilka dni, worek zmienia się zwykle dwa razy dziennie. Sprzęt ten jest zalecany osobom tuż po operacji, chorym z ileostomią i urostomią oraz takim, dla których ważne jest przede wszystkim poczucie bezpieczeństwa.
Sprzęt jednoczęściowy to worek z przymocowanym do niego przylepcem, który stosuje się na skórę wokół stomii. Napełniony – delikatnie odkleja się i wymienia na nowy raz dziennie. Sprzętu jednoczęściowego zwykle używają osoby z kolostomią, a także lubiące pływać lub ubierać się w stroje dopasowane do ciała.
